Gé en Alberdien Smeenk

We hoorden van de Alpe d’HuZes en voelden er gelijk voor om mee te gaan, om ons steentje bij te dragen, aan al die mensen die niet opgeven! Vorig jaar is een goede vriend van ons overleden aan kanker en we kennen nog meer mensen die kanker hebben of gehad hebben.

Wij zijn Gé en Alberdien Smeenk, wonen in Heino met onze 2 zonen van 15 en 17 jaar en onze dochter van 20 woont in Nijmegen/Lierderholthuis.

Gé is 52 jaar en altijd loodgieter geweest, maar vanwege artrose aan beide knieën kan en mag hij dit werk helaas niet meer doen. Hij is nu binnen hetzelfde bedrijf werkzaam als magazijnmedewerker, wat hem wel goed bevalt. Hij mag graag motor rijden, wandelen en klussen.

Alberdien wordt in augustus 50 jaar…..werkt sinds 2006 in een verpleeghuis op een jongerenafdeling met mensen met niet-aangeboren-hersenletsel. Daarvoor ook al in datzelfde verpleeghuis gewerkt als ziekenverzorgende, maar toen de kinderen geboren zijn, thuis geweest om voor ze te zorgen, op een crèche gewerkt, op veel kinderen gepast en vrijwilligerswerk gedaan. Ze wandelt, freubelt, fotografeert en puzzelt graag.

We hopen dat we samen met alle andere vrijwilligers een fijne, zinvolle en goede week zullen hebben!

Dirk-Jan Slotman

Omdat ik mee ga als vrijwilliger naar Alp d'HuZes was mij ook gevraagd om een stukje te schrijven voor de vrijwilligerssite. Wat schrijf je dan? 

Laat ik beginnen met mezelf eens voor te stellen.
Mijn naam is Dirk-Jan Slotman en ik ben 41 jaar. Ik ben getrouwd met Simone en we hebben 2 kinderen. Een dochter Britt van 15 jaar en een zoon Sil van 12 jaar. Samen met mijn gezin woon ik in het mooie dorp Heino. Simone en ik zijn opgegroeid in Heino en weten dus niet anders. Het bevalt ons in Heino heel goed. 

Met mijn buurman Free Dorgelo hebben we ooit eens gesproken om naar Alpe d'HuZes te rijden en op de berg te gaan staan om een ieder aan te moedigen. Van Hans en Geesje hadden we de nodige verhalen gehoord en zodoende het plan opgepakt om als toeschouwer dit evenement te gaan bekijken.

Via mijn werk binnen Achmea en via Hans en Geesje hoorden we dat men nog steeds vrijwilligers zocht voor de nodige hand- en spandiensten.

Waarom toeschouwer zijn, maar als je er toch bent niet helpen?? Deze vraag hebben we ons toen gesteld met als antwoord....... aangemeld als vrijwilliger. Al snel hoorden we van meerdere mensen dat ze met dezelfde gedachten rond liepen. Hierdoor is er een groep ontstaan van, op dit moment, 9 vrijwilligers die allemaal vol enthousiasme mee gaan naar Frankrijk om te helpen tijdens dit fantastische evenement.

Het mooie is dat een ieder zijn of haar eigen motiverende redenen heeft om dit evenement te ondersteunen. Iedereen heeft op zijn of haar manier wel te maken met de ziekte kanker.

Om dan als vrijwilliger een X-aantal dagen een evenement te kunnen ondersteunen waar het goede doel bij gebaat is dat geeft een goed gevoel.

Erik Blankenvoorde

Ik ben Erik Blankenvoorde, 40 jaar, getrouwd met Jolande en vader van onze geweldige dochter Kim. Ik werk als operations manager bij een bedrijf dat verlichte reclamedragers produceert.
In mijn vrije tijd speel ik badminton en zet mij in op het bestuurlijk vlak voor de vereniging waar ik speel.

Als buurman en vriend van Hans heb ik de afgelopen jaren van erg dichtbij meegemaakt wat kanker met iemand en zijn gezin kan doen. Je leeft voortdurend tussen hoop en vrees.
Telkens hoop dat een behandeling aanslaat, maar ook als dat niet zo is ga je er bij een nieuwe behandeling weer 100% voor.
Initiatieven als Alpe d’HuZes zijn hard nodig om weer nieuwe mogelijkheden te krijgen!

“Opgeven is geen optie!” Ik hoor het Hans vaak zeggen nadat hij vorig jaar voor de eerste keer had deelgenomen als vrijwilliger aan Alpe d’HuZes.
Opgeven is echt geen optie voor Hans en dit geweldige initiatief draagt daar erg aan bij.
Voor mij de reden om mij op te geven als vrijwilliger want opgeven dat is echt geen optie!

Tonny Mensink

Ik ben Tonny Mensink, 46 jaar en getrouwd met Helma. We wonen in het prachtige dorpje Lierderholthuis (zoek dat maar eens op) in een verbouwde boerderij. Ik heb een eigen bedrijf aan huis en maak onder andere sierhekwerk, inrijpoorten en schoorsteenkappen. (Kijk maar eens onder www.mensink-heino.nl) Ook hebben we nog 2 kids, Tessa 17 en Mike 16 jaar oud.

De reden dat ik mee ga naar de Alpe D’HuZes is dat ik me heel graag in wil zetten voor dit goede doel. Met het geld dat bij elkaar gefietst of gesponsord wordt hoop ik dat er een stukje ontwikkeling bij komt zodat er op die manier steeds meer mensen geholpen kunnen worden.

Ikzelf (heb de ziekte van Non Hodgkin gehad) heb veel geluk gehad dat deze ziekte goed te behandelen was en door de stamcellen van mijn broer Martin ben ik er weer helemaal boven op gekomen. Op dit moment is het 2 jaar geleden dat ik de behandelingen heb gehad. Zelf ga ik de Alpe D’HuZes ook fietsen (na 1 jaar spinning 2x per week moet dit lukken) om het gevoel te krijgen wat de deelnemers ervaren als zij voor het goede doel gaan fietsen. Want net als toen heb ik maar één motto: “Er is maar één weg en dat is de goede kant op” en… positief blijven!

Gerard en Edith Elshof

Wij zijn, Gerard en Edith Elshof en hebben 2 fijne dochters, Moniek 23 jaar en Ilse van 20 jaar.

Gerard is 53 jaar en al 35 jaren werkzaam bij de NS, waarvan de laatste jaren als seniorplanner op de afdeling Logistiek.
Ik, Edith 50 jaar ben lange tijd als verpleegkundige werkzaam geweest en de laatste jaren als medische secretaresse binnen de GGZ.
In onze vrije tijd en vakanties fietsen en wandelen we graag. Daarnaast pakt Gerard nog wel eens zijn moutainbike of trekt zijn hardloopschoenen aan om er op uit te gaan. Ik vind het heerlijk om een boek te lezen en hou me graag bezig met zingen.
Doordat er steeds mensen in onze nabijheid te maken hebben met kanker en Hans geen onbekende van ons is werden we, door er met familie en vrienden over te praten, aangestoken door het "Alpe d' HuZes" virus. Hoe meer we erover hoorden en lazen hoe enthousiaster we werden.

Als vrijwilliger kunnen we een bijdrage leveren aan de bijzondere prestaties van de wielrenners.De stap om onderdeel uit te maken van deze groep vrijwilligers met een zelfde motivatie is dan snel gemaakt.

Free Dorgelo

Het begon met er over te praten….verhalen aan horen….nog meer verhalen aanhoren…en dan zo enthousiast worden dat je het door verteld aan je vrienden en kennissen om te besluiten zelf mee te gaan om daad werkelijk iets te kunnen doen!

Dit jaar heb ik me als vrijwilliger aangemeld bij de stichting Alpe d’HuZes zodat ik in de eerste week van juni mee kan helpen met allerlei hand- en spandiensten om de wielrenners een extra duwtje in de rug te geven.

Om te zorgen dat jullie tegen die tijd een beetje weten wie en waarom ik hier ben zal ik wat over mezelf vertellen.

Mijn naam is Free Dorgelo en ik word in mei 52 jaar. Mijn beroep is vrachtwagenchauffeur, wat ik met veel plezier doe. Ik ben getrouwd met Rini en we wonen in Heino. We hebben een dochter, een zoon , een schoondochter, en…… niet te vergeten een hele lieve kleindochter. Ons 2e kleinkind wordt eind mei verwacht wat de beslissing om mee te gaan toch nog even moeilijk maakte.

In Juli 2008 is mijn beste vriend overleden aan kanker.
De tijd dat hij ernstig ziek was, was een moeilijke, maar ook heel bijzondere periode voor mij omdat ik deze tijd van heel dichtbij heb mee gemaakt.
Hans is een goede kennis van ons,….. ook zijn leven wordt bepaald door deze vreselijke ziekte.
Wat zouden we al die mensen graag willen helpen………
Daarom geef ik me graag op als vrijwilliger in de koersweek bij de stichting Alpe d’Huzes

Elly Nijenhuis

Ik ben Elly Nijenhuis, 52 jaar jong en ik woon met veel plezier in Rhenen op de Utrechtse Heuvelrug met haar bosrijke omgeving en toch zo dicht bij de Gelderse Betuwe, het rivierengebied waar ik oorspronkelijk vandaan kom.

Ik werk met veel plezier 4 dagen per week als receptioniste bij een Ecologisch Onderzoekscentrum in Heteren, het dorp waar ik geboren ben.
In mijn vrije tijd vind ik het heerlijk om actief bezig te zijn: wandelen, joggen, volleyballen, skaten en skiën.
Als tegenwicht van het actieve vind ik het fijn om met vriend(en) / familie te genieten van: uit eten (of zelf koken), film, theater of een spelletje spelen.
Ik voel mij een bevoorrecht persoon en realiseer mij terdege dat dit niet voor iedereen geldt.

Ik heb mijzelf opgegeven als vrijwilligster nadat ik via Theo Koster, Team Alp d’Achmea, in aanraking kwam met Alp d’HuZes. Voordat Theo mailde met het verzoek om hem financieel te ondersteunen, had ik al het een en ander van zijn (en mijn) vriendin gehoord. Hierdoor was mijn interesse al gewekt en wilde ik Theo zeker sponsoren. Toen ik op de site het filmpje van Leo en Hans had gezien én de oproep voor vrijwilligers zag staan, was het voor mij een optelsom 1+1=2. Ik dacht ‘ik kan én Theo sponsoren én mijzelf inzetten en nuttig maken. Dit is een hele mooie manier om mee te werken aan dit geweldige initiatief.

Ben Tiebot

Mijn naam is Ben Tiebot ik ben 51 jaar oud en getrouwd met Yvonne en ben de trotste vader van 2 zonen en 1 dochter. Geboren in Olst en al meer als 20 jaar woonachtig in het mooie Nijverdal. Ik werk bij CRV en heb eigenlijk helemaal geen connecties met de Rabobank of met Achmea. De enige schakel is mijn goede vriend Leo die mij heeft besmet met een prettig Alp d’Huzes virus. 

Een virus loop je op zonder dat je het door hebt. Zo ook bij mij. Vorig jaar vertelde Leo vol enthousiasme over Alpe D’Huzes. De vrijwilligersdag, de voorbereidingen en het “tentje”

Het filmpje diverse malen bekeken en de verhalen gehoord. 

Na de vakantie van 2008 hebben Leo en Hans het idee opgepakt om een eigen team te gaan vormen. Zelf fiets ik alleen voor de lol en alleen als het mooi weer is en er weinig wind staat. Toch wil ik me graag inzetten voor het goede doel. Dat kanker een vreselijke ziekte is, heb ik ervaren bij het overlijden van mijn ouders. Beiden hebben de strijd gestreden, maar niet overwonnen. Elke week wandelen Leo en ik samen in de omgeving van het prachtige Nijverdal en tijdens het wandelen wordt er veel gesproken over het team Alpe d’Achmea. Dit jaar word ik het tentmaatje van Leo en heb ik mij opgegeven als vrijwilliger voor het kookteam en als blogger. 

Ik wil graag mijn bijdrage leveren zodat we met zijn allen de strijd aangaan. Het samen brengen van alle kennis, alle expertise, alle resultaten van onderzoek etc. met het doel om van kanker een chronische ziekte te maken is voor mij een uitdaging waar ik me persoonlijk voor wil inzetten.

Daarnaast lijkt het me fantastisch om met zo veel onbekenden, een hecht team te vormen die allemaal het zelfde doel hebben, wellicht met een verschillende motivatie en die allemaal de strijd aangaan voor het goede doel. 

Hans en Geesje Bouwhuis

Natuurlijk willen wij niet ontbreken, in de voorstelronde op deze vrijwilligerspagina. We voelen ons erg betrokken bij de Stichting Alpe d’HuZes en zijn nauw verbonden aan team Alpe d’Achmea het bijzonder, hoewel we niet tot de groep renners behoren.

Wij zijn Hans en Geesje Bouwhuis, we zijn ruim 20 jaar getrouwd, en wonen samen met onze 3 kinderen in Heino. Hans werkt als schade-expert (brand/agrarisch) bij Achmea/Interpolis, en ik werk met een kleine groep zeer laag functionerende kleuters.
Vorig jaar kwam de oproep voor vrijwilligers voor Alpe d’Huzes 2008 op Hans pad. Toen Hans me vertelde dat hij mee wilde, kon en wilde ik niets anders dan hem hierin stimuleren. Het is goed om te weten dat Hans sinds 2003 zelf kanker heeft, en de afgelopen jaren met ups en downs door gekomen is. Steeds hebben we geprobeerd om zo gewoon mogelijk door te leven, positief te blijven, en telkens weer op zoek te gaan naar uitdagingen en gebeurtenissen om naar uit te kijken.

Alpe d’HuZes werd één van die gebeurtenissen. De voorbereidingen gingen steeds vastere vorm aan nemen, en uiteindelijk was het moment daar dat Hans samen met collega en maatje Leo Smits naar Frankrijk ging. Dat de kreet “Hans en Leo in één tentje” tot een inzameling onder de collega’s en vervolgens via een filmpje tot een heus team Alpe d’Achmea uit zou groeien, konden ook zij op dat moment niet vermoeden. Nog minder konden we vermoeden dat rondom ons heen het “Alpe d’HuZes-virus” sterk om zich heen zou grijpen, en er inmiddels een flinke groep uit het Sallandse land zich ook aan sluit tijdens de koersweek om vrijwilligerswerk te gaan doen. Deze beide ontwikkelingen geven ons een wel heel goed gevoel!

Tijdens Alpe d’HuZes 2008 zat ik op de grote dag met kromme tenen in mijn schoenen thuis achter de PC, alles zo goed mogelijk volgend en telkens weer blij met een nieuw stukje op de site, die op deze dag bij gehouden werd met hulp van de Bloggers. Voor mij was op dat moment duidelijk dat ik alles op alles zou zetten om in 2009 zelf ook mee te gaan.
Dat Hans na het succes afgelopen jaar op “herhaling” wil is niet zo raar. Aan iedereen die het horen wil, heeft hij zijn verhaal verteld, het filmpje van Leo laten zien, of op een andere manier Alpe d’HuZes gepromoot. Bovendien is het ontstaan van team Alpe d’Achmea een direct gevolg van de activiteiten van Hans en Leo in 2008 en voelen we ons mede verantwoordelijk voor hun prestatie. Fietsen zit er voor ons niet in, maar ondersteunen van dit team, en vrijwilligerswerk doen voor alle renners wel!

Kanker is deel van ons leven, maar we proberen (nog steeds) om kanker niet ons leven te laten bepalen. Daarbij is het voor ons belangrijk om naast onze eigen sores, ons ook te blijven richten op andere belangrijke en leuke dingen in het leven. Naast het motto van Alpe d’HuZes: Opgeven is geen optie!, staat ook ons eigen motto: Als niets zeker is, is alles mogelijk!, bij ons hoog in het vaandel

Leo Smits

Hallo, ik ben Leo Smits en ben 52 jaar oud. Ik woon in Nijverdal, samen met mijn vrouw en heb drie kinderen. Ik werk als schade expert bij Achmea/Interpolis.Als “ervaringsdeskundige” ben ik binnen ons team gekozen tot teamcaptain. Dit jaar heb ik mij namelijk als vrijwilliger ingezet bij Alpe d’HuZes 2008. Ik ben hier samen met collega Hans Bouwhuis naar toe geweest. Ons enthousiasme is overgeslagen op de collega’s binnen onze dienst, die zonder dat wij het zelf wisten een inzameling voor sponsoring hebben gehouden. Als tegenprestatie heb ik een videoverslag van onze belevenissen op de Alpe d’Huez gemaakt. Nadat de film op een plenaire vergadering vertoond is, werden Hans en ik door diverse collega’s aangesproken of het niet een idee was om een eigen team samen te stellen. Zo is het balletje gaan rollen en is ons Team Alpe d’Achmea ontstaan.Persoonlijk vind ik de motivatie van een ieder het belangrijkste om aan dit evenement mee te doen. Ik ben zelf toevallig in aanraking gekomen met de stichting Alpe d’HuZes. In januari 2008 vertelde Hans Bouwhuis mij over zijn deelname als vrijwilliger. Hans is zelf kankerpatiënt en kwam via de site van de Rabobank bij een oproep voor vrijwilligers. Aangezien ik Hans al vele jaren ken en wij iets meer zijn dan alleen collega’s heb ik aangegeven dat het mij een fantastisch plan leek om samen met hem naar Frankrijk te gaan.Ook ik heb enkele vervelende ervaringen met kanker gehad. Enkele jaren geleden zijn mijn moeder, mijn schoonmoeder en mijn beste vriend aan kanker overleden. De betrokkenheid met Hans is erg groot. Als buitenstaander voel je je volstrekt onmachtig en kan je je familie/vrienden helaas alleen maar bijstaan met sterkte, troost, humor en respect.Gelukkig kan ik mij nu inzetten om wellicht maar een heel klein steentje bij te dragen aan de strijd tegen deze vreselijke ziekte. Maar vele kleine steentjes vormen een kei, en meerdere keien weer een rots.“Alleen een dwaas blaast tegen de wind in, maar met zijn allen veranderen we zijn richting”Dit is de slogan van de stichting Alpe d’HuZes, een slogan die ik geheel onderschrijf en waar ik mij volledig voor zal inzetten.